Магчыма, вы ўжо бачылі, што ў выдавецтва “Тэхналогія” выйшла навінка: пераклад кнігі Віктара Франкля “…Усё ж сказаць жыццю “так”. А калі не бачылі і не чулі, то цяпер ужо дакладна будзеце ведаць 🙂
🖤 Гэта вельмі важная кніга, якую аўстрыйскі псіхолаг і філосаф Віктар Франкль напісаў, абапіраючыся на свой досвед знаходжання ў канцэнтрацыйным лагеры.
📙 Упершыню я пазнаёмілася з ёю ў 2022 годзе, калі шукала кнігі, якія могуць дапамагчы мне з адказамі на пытанні пра вайну, пра існаванне ў сітуацыях зняволення і/ці хранічнай небяспекі. Тады я кнігу не чытала, а слухала. У расейскім перакладзе. Цяпер мне пашчасціла прачытаць фрагмент беларускага пераклада. І гэта была быццам тая ж, але зусім іншая кніга.
💧 Не першы раз звяртаю ўвагу, што мова, на якой чытаеш, уплывае на ўспрыманне тэкста. Пры першым знаёмстве з кнігай Франкля я яе ўспрымала як быццам праз шкло. Мне было балюча, але гэта быў халодны боль. Празрыстае захапленне чалавекам, які здолеў праз такое прайсці, разам з дыстанцыянаванай павагай. Беларуская мова адразу зрабіла гэты тэкст для мяне сваім. Блізкім, балючым і цёплым адначасова.
👤 Франкль кажа пра псіхалагічны стан чалавека, які не мае нічога свайго, акрамя таго, што ўнутры яго. І яшчэ хіба што нумар, які становіцца адзіным дакументам у лагеры. Як намацаць у сабе тое, што дазволіць перажыць выпрабаванні? Як раскрываюцца розныя чалавечыя характары ва ўмовах канцлагера? Як зразумець, што чалавек прыняў рашэнне спыніць змаганне? Хто часцей гінуў і хто часцей даваў рады вытрываць усё гэтае пекла на зямлі? Франкль дае адказы.
🤍 Кніга лаканічная. І з-за гэтай лаканічнасці – дужа моцная. Але назва – не проста словы. Гэтая кніга пра жыццё, веру, сілы, мэту. Каб ісці, трываць, жыць. Кніга, патрэбная нам усім цяпер.