Новы (свежы 🙂 ) раман Зміцера Вішнёва, які не кожнаму і не кожнай па зубах, але для сапраўдных аматарак і аматараў авангарду. Незабыўнае падарожжа ў метафорыку Зміцера, якая ўжо паспела зрабіцца класікай. Вельмі чакаю раман па-нямецку, каб можна было пахваліцца «глядзіце, чытайце. Які ў нашай беларускай літаратуры ёсць дыямант экспрэсіянізму». Віншую з кніжкай усіх нас!!!
Дзёрзкае і паэтычнае гучанне стварае змрочны свет, у якім усе рэчы маюць падвойнае дно. Каб перастрахавацца, ён (Зміцер Вішнёў) высмейвае ўсё, нават уласныя страхі.
(Tagesspiegel)
Гэта бязлітасная кніга пра страту і гвалт, і ў той жа час пяшчотная кніга пра каханне і сяброўства, пра радасць жыцця і мастацтва. Гэты раман — уцёкі і шлях да сябе.
(33 кнігі для іншай Беларусі)
Раман-лабірынт, які нагадвае адначасова падарожжа Дантэ ў пекла, плаванне Адысея дадому і камп’ютарную гульню-блукалку, у якой трэба адшукаць выйсце і выжыць. Сустрэчы з памерлымі сябрамі і вядомымі асобамі: Улдысам Бэрзіньшам і Алесем Родзіным, Андрэем Бітавым і Эдвардам Мункам, Янкам Брылём і Джэймсам Джойсам — шлях героя ў загадкавай капсуле часу будзе пакручастым, яму давядзецца сутыкнуцца з уласнымі страхамі і спазнаць самога сябе.
(з анатацый)
