Кніга, якая адназначна мне спадабалася 😍🔥. У маладосці я прачытала пару твораў Стывена Кінга і ўзгадваю, што мне было жудасна і нават непамысна, таму больш яго я не чытала. Але тут была амаль імпульсіўная пакупка – мне захацелася абавязкова набыць кнігу і прачытаць яе. І я не расчаравалася!😊 Тым больш што Кінг па-беларуску ад любімага выдавецтва @januskevic.books – гэта круць💥😍❤️
Раскажу, што яшчэ прыйшлося мне даспадобы ў кнізе.
1) Ззянне – гэта не толькі кніга жахаў, а яшчэ і псіхалагічны твор. А я вельмі люблю разборы па розных псіхалагічных аспектах. Цікава, што кніга пісалася ў сярэдзіне 70-х гадоў мінулага стагоддзя, і тады яшчэ не было такога моднага цяпер паняцця, як абьюз, але ў творы ўжо ўзнімаецца гэтая тэма, як і тэма дзіцячых псіх. траўмаў і іх негатыўны ўплыў на далейшае жыццё, а таксама тэма алкагольнай залежнасці і інш. Дарэчы, палова кнігі – гэта суцэльныя разборы характараў, гісторый жыцця, паводзін і ўзаемаадносін паміж героямі. А жахі пачынаюцца прыкладна пасля 300 старонкі і нарастаюць паступова, да іх апагея ў самым канцы кнігі.
2) Жахі мне падаліся не жахлівымі, калі так можна сказаць🤦🤪 А справа ў тым, што пры чытанні кнігі я ўяўляла іх нібыта праз нейкую туманную заслону, і мне не было так жудасна, як пры праглядзе фільма. Фільм я не магла глядзець! Мая псіхіка не вытрымлівала🤯. Кнігу ж я чытала перад сном, а потым без праблем засынала і прыўкрасна спала нібы немаўля😁
3) Тэма паранармальных здольнасцяў і магчымасцяў чалавека таксама прыцягвае ўвагу. Увесь час думалася, а ці сапраўды такое ззянне (прадбачанне) бывае ў рэальнасці, ці гэта толькі прыдума аўтара. Хацелася верыць, што такое магчыма хаця бы часткова.
4) Кінга часта разносяць за шмат літар, але чытаюцца 593 старонкі “Ззяння” вельмі хутка, лагічна і дасціпна. Асабліва я паскорылася на другой палове кнігі – напружанне расло з кожнай хвілінай! 😬😖
А яшчэ я чытаю такія кнігі з прафесійнага пункта гледжання. Усё заўважаю, адзначаю і вучуся 😁💪.
Дзякуй @nasta_bellit за файны пераклад!